Kırık Çiçeklerim

Hayatımın sessizce çığlık atan çiçekleri,

Ben baktıkça harabe topraklara özendi.

Kalbimin ateşi harlar sandım acılarını; fakat

Yalnızca kuruttu neşelerini.

Ellerimle büyüttüğüm hayallerimi,

Çekip aldı başucumdan gözleri.

Öyle imrendim ki çiçeklerime,

Bir daha yüzüm gülmedi.

Saçları bana zindan misali,

Unutturdu güneşin renklerini.

Şimdi usul usul dinliyorum ayak seslerini.

Gidişi o kadar tatlıydı ki,

Canlandı çiçeklerimin rengi...